رسانه خبری توسعه اختراعات و نوآوری

به گزارش New Atlas، یک شرکت بیوتکنولوژی مستقر در ایالات متحده که بر روی پزشکی ترمیمی تمرکز دارد، اخیرا نتایج یک کارآزمایی بالینی VIA Disc NP جهت درمان درد دیسکوژنیک و درمان غیر جراحی و کم ‌تهاجمی تکمیل بافت دیسک تخریب ‌شده را منتشر کرده است که نتایج بسیار امیدوار کننده دارد.

دیسک ‌های بین مهره ‌های ستون فقرات  شامل یک هسته ژل مانند به نام هسته پولپوزوس (NP) هستند که توسط یک حلقه بیرونی فیبری و سفت احاطه شده است. محتوای بالای آب در هسته پولپوزوس به آن اجازه می‌دهد تا مانند یک ضربه‌ گیر و توزیع‌ کننده فشار در ستون فقرات عمل کند. با افزایش سن یا آسیب، هسته پولپوزوس تحلیل می‌ رود و منجر به کمردرد مزمن "دیسکوژنیک" می ‌شود.

آزمایش ‌های بالینی این درمان جدید و کم‌ تر تهاجمی برای دیسک‌ های تحلیل‌ رفته ستون فقرات، نتایج چشمگیری داشته است که به طور قابل توجهی شدت کمر درد را کاهش داده و این می‌ تواند به معنای به تأخیر انداختن مداخله جراحی یا جلوگیری کامل از آن باشد.

محققان گفته اند: «توانایی مدیریت مؤثر درد مزمن دیسکوژنیک کمری در این گروه از بیماران به مدت یک سال با یک عمل NP داخل دیسکی، به بهبودهای پایدار در عملکرد کمر منجر شد».

دیسک NP موجود در بازار VIA شامل NP انسانی است که از بافت دیسک اهدایی افراد فوت شده به دست می ‌آید. سپس این بافت به قطعات کوچک یا تکه‌ های کوچک، خرد شده و استریل می‌شود. در صورت نیاز، NP اهدایی با 2 میلی ‌لیتر محلول نمکی استریل بازسازی شده و به دیسک (یا دیسک‌ های) بین مهره ‌ای تخریب شده تزریق می‌ شود.

این عمل در حالی انجام می ‌شود که بیمار بیدار اما آرام است. در محل تزریق بی ‌حسی موضعی داده می‌ شود. بیماران می ‌توانند همان روز به خانه برگردند و روز بعد فعالیت ‌های عادی خود را از سر بگیرند.

بیست و هشت شرکت‌کننده 43 درصد زن)  با میانگین سنی 44 سال در مطالعه بالینی VIA Disc NP ثبت نام کردند. برای واجد شرایط بودن، آنها باید به مدت شش ماه یا بیشتر درد دیسکوژنیک کمری داشته باشند که به "مدیریت محافظه‌کارانه"، از جمله مسکن‌های خوراکی، فیزیوتراپی ساختار یافته یا برنامه ورزشی تجویز شده توسط فیزیوتراپیست، کایروپراکتیک و تزریق استروئید اپیدورال یا بلوک عصبی، پاسخ نداده باشد. تخریب متوسط ​​​​تا دو دیسک بین مهره ‌ای کمری توسط  MRI نیز تأیید شده باشد.

از آنجایی که این مطالعه تک‌ بازویی بود، همه شرکت‌کنندگان یک دوز 100 میلی‌گرمی VIA Disc NP را به صورت داخل دیسکی به دیسک (های) آسیب ‌دیده تزریق کردند (برخی از شرکت‌کنندگان دو دیسک تحت درمان قرار گرفتند). پیگیری اجباری برای همه بیماران در چهار هفته پس از عمل و پیگیری‌ های بیشتر در سه، شش و 12 ماه انجام شد. از 28 شرکت‌کننده ثبت ‌نام ‌شده، 22 نفر برای دوره پیگیری کامل 12 ماهه در مطالعه ماندند. هدف اصلی این مطالعه، سنجش میزان بهبود شدت کمردرد و عملکرد کمر در آن زمان بود.

شرکت ‌کنندگان کاهش آماری معنی ‌داری در 12 ماه گزارش کردند. تقریباً 60 درصد از آنها نمره شدت کمر درد 12 ماهه خود را سه یا کمتر گزارش کردند. بهبود  بالینی مشابهی در عملکرد کمر نیز مشاهده شد، به طوری که نمرات ODI از 53 در شروع مطالعه به 24 در 12 ماه کاهش یافت. قبل از درمان، 82 درصد از شرکت ‌کنندگان نمرات ODI را گزارش کردند که آنها را در دسته "شدید" یا "فلج" قرار می ‌داد. تا 12 ماه، این تعداد به 18 درصد کاهش یافت. اینکه شرکت‌کنندگان یک یا دو دیسک تزریق شده داشتند، تاثیری بر نتیجه نداشت.

محققان با اشاره به یافته‌های مطالعه‌ آزمایشی خود که در مجله‌ BMC منتشر شده است، گفتند: «این یافته ‌ها گزارش پیگیری شش ماهه قبلی ما از این گروه مطالعاتی را تأیید و گسترش می‌ دهد. ما هیچ کاهش بیشتری در اثر بخشی درمان بین شش تا دوازده ماه مشاهده نکردیم.»