یکی از مشکلات آلودگی میکروپلاستیک ها این است که ذرات پلاستیک ممکن است به قدری کوچک باشند که ما حتی نفهمیم آن ها در آب وجود دارند؛ اما اکنون پژوهشگران دانشگاه پلی تکنیک هنگ کنگ طی مقاله ای در انجمن شیمی ایالات متحده آمریکا (ACS) در پژوهشی تازه اعلام کرده اند یک نوع جدید از باکتری مهندسی شده می تواند به پیدا کردن آنها کمک کند. این باکتری باعث می شود که ذرات میکروپلاستیک، نور سبز از خود ساطع کنند.
براساس تعاریف، میکروپلاستیک ها تکه های پلاستیکی کوچک تر از پنج میلی متر قطر هستند که در آب های سراسر جهان یافت می شوند و از منابع متعددی ایجاد می شوند. این منابع شامل تکه های زباله پلاستیکی شناوری هستند که به قطعات کوچک تر خرد می شوند؛ محصولاتی مانند خمیر دندان که دارای میکروبیدهای پلاستیکی هستند، لباس های مصنوعی که هنگام شست‌وشو الیاف آزاد می کنند و تایرهای خودرو که ذراتی از لاستیک آزاد می کنند همگی می توانند از طریق جریان آب باران به آب های سطحی و زیر سطحی نفوذ نمایند
در حال حاضر روش هایی مانند طیف سنجی رامان یا مادون قرمز برای شناسایی ذرات پلاستیکی میکروسکوپی در آب وجود دارد. اما این روش ها نسبتا زمان بر و کاربر محور هستند. به عبارت دیگر، این روش طوری نیست که به طور گسترده و مداوم انجام شود و به همین دلیل باکتری های تغییر داده شده (Pseudomonas aeruginosa) وارد عمل می شوند.
پروفسور سونگ لین چوآ و همکارانش از دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ‌کنگ دو ژن به یک سویه غیر عفونی از این میکروب اضافه کردند. یکی از این ژن ها پروتئینی تولید می کند که زمانی فعال می شود که باکتری ها با پلاستیک تماس پیدا کنند، در حالی که ژن دیگر پروتئینی دیگر تولید می کند که در پاسخ به اولی به رنگ سبز فلورسانس در می آید.
این کار ظرف سه ساعت انجام می شود و روی انواع مختلفی از پلاستیک ها کار می کند و علاوه بر این، باکتری‌ها تا سه روز در صورتی که در دمای 39 درجه فارنهایت (چهار درجه سانتی‌گراد) نگهداری شوند، زنده می مانند.
وقتی این روش روی نمونه های آب دریای فیلتر شده از سیستم فاضلاب یک شهر آزمایش شد، باکتری های مهندسی شده توانستند وجود انواع میکروپلاستیک مانند پلی آکریل آمید، پلی‌کاپرولاکتون و متیل سلولز را تشخیص دهند.
چوآ می گوید: حسگرهای زیستی ما روشی سریع، مقرون به صرفه و حساس برای شناسایی میکروپلاستیک ها در نمونه های محیطی ظرف چند ساعت ارائه می دهد. با عمل کردن به عنوان یک ابزار غربالگری سریع، می تواند تلاش های پایش در مقیاس بزرگ را دگرگون کند و به شناسایی نقاط حساس آلودگی برای تحلیل دقیق تر کمک کند.
|
|
|
|
|
|
